Η πιο χαρακτηριστική εκδήλωση της υψηλής αρτηριακής πίεσης είναι η αύξηση της πίεσης.
Κατά κανόνα, η αυξημένη πίεση με υψηλή αρτηριακή πίεση μπορεί ήδη να εγκατασταθεί κατά την εξέταση της ώθησης. Όταν αισθάνεται η ώθηση στην ακτινική αρτηρία, προσδιορίζεται μια σταθερή ώθηση (S. durus) λόγω της αύξησης της ενδο -αρτηριακής πίεσης και της τονωτικής μείωσης των τοιχωμάτων της αρτηρίας. Λόγω του γεγονότος ότι ο αυλός των μέσων αρτηριών διαμετρήματος μειώνεται ελαφρώς με υψηλή αρτηριακή πίεση, η πλήρωση της ώθησης αλλάζει ελάχιστα. Κατά τη διάρκεια της γραφικής καταγραφής των παλμών (στο σφαιρικό), ο άξονας ώθησης είναι χαμηλός, στρογγυλεμένος, ενθουσιασμός της ανύψωσης και της καθόδου (Pulsus tardus). Το δυστότυπο κύμα είναι δυσδιάκριτο.
Η εξέταση της αρτηριακής πίεσης σύμφωνα με τη μέθοδο της έκθεσης εξακολουθεί να είναι ο καλύτερος τρόπος για τον προσδιορισμό της συστολικής, διαστολικής και ώθησης πίεσης ταυτόχρονα. Σε περίπτωση υψηλής αρτηριακής πίεσης, και οι τρεις τιμές αυξάνονται συνήθως. Το Sistolic αυξάνεται με μεγαλύτερη σαφήνεια. Η διαστολική αύξηση αυξάνεται σε μικρότερο βαθμό.
Εάν συγκρίνουμε το ποσοστό αύξησης του μεγέθους της συστολικής και διαστολικής πίεσης για υψηλή αρτηριακή πίεση σε σχέση με τις μέσες τιμές και των δύο πίεσης στο πρότυπο, η αύξηση είναι σχεδόν η ίδια. Έτσι, αν καταλαμβάνουμε μια κανονική τιμή για τη συστολική πίεση, υπάρχει ένας αριθμός 120 mm και για διαστολική πίεση - 70 mm ed. Art., Στη συνέχεια, με αρτηριακή πίεση 160 mm ed. (μέγιστο) και 90 mm ed. Τέχνη. (Ελάχιστο) Η αύξηση του κανόνα σε σχέση με τις δύο τιμές θα είναι σχεδόν η ίδια (90 σε σύγκριση με 70 και 160 σε σύγκριση με 120). Με δείκτη 180/100 mm ed. Τέχνη. Με την πρώτη ματιά, φαίνεται ότι η συστολική αυξάνεται όλο και περισσότερο αυξάνεται ως διαστολική (180 σε σύγκριση με 120 και 100 σε σύγκριση με 70). Εάν συγκρίνετε με τις κανονικές συνθήκες, η αύξηση του ποσοστού είναι σχεδόν η ίδια.
Στις πρώτες μέρες (στάδιο Ι), η υψηλή αρτηριακή πίεση είναι μια αύξηση της συστολικής ή διαστολικής πίεσης (συχνά η πρώτη, λιγότερο συχνά στο δεύτερο). Ίσως εξαρτάται από το αρχικό επίπεδο που έχει πριν από την ασθένεια (κάθε άτομο ξεχωριστά).
Η σχέση μεταξύ διαστολικής και συστολικής πίεσης επηρεάζει:
- Ο βαθμός ελαστικότητας των τοίχων μεγάλων αρτηριών,
- Σωκρατική δύναμη της καρδιάς.
Είναι γνωστό ότι η μείωση της ελαστικότητας των αρτηριών βοηθά στην αύξηση της συστολικής πίεσης (στην έντονη μορφή που μπορεί να βρεθεί στην αθηροσκλήρωση των κεντρικών αρτηριών).
Σε περίπτωση υψηλής αρτηριακής πίεσης, παρατηρούνται αλλαγές στην ελαστικότητα των τοιχωμάτων των μεγάλων αγγείων, η οποία αντικατοπτρίζεται σε αύξηση της πίεσης ώθησης. Υπό τις ίδιες συνθήκες, το πλάτος γίνεται χαμηλότερο όταν η καρδιά αρχίζει να εξασθενεί: η συστολική πίεση μειώνεται, τα διαστολικά υπολείμματα αυξάνονται.
Παρατηρείται μια τάση προς αντιδράσεις τύπου στην αρχή της νόσου. Η μέτρηση της αρτηριακής πίεσης δείχνει ότι σε ορισμένους ασθενείς το επίπεδο δεν υπερβαίνει το ανώτατο όριο του προτύπου ηλικίας, αλλά είναι υψηλότερο όταν μέτρησε το μέγεθος από αυτό για ένα συγκεκριμένο άτομο, ενώ υπερβαίνει τα ανώτερα όρια του κανόνα ηλικίας. Παρατηρείται αυξημένη πίεση με υψηλή αρτηριακή πίεση υπό την επίδραση διαφορετικών επιδράσεων - διανοητικά, συναισθηματικής, αντανακλαστικής - και αυξάνεται από αρκετά λεπτά σε αρκετές ώρες.
Η πρώτη διάσταση συνήθως οδηγεί σε υψηλότερους αριθμούς (τυχαία πίεση) από ό, τι μετά από 5-10-15 λεπτά επαναλαμβανόμενων μετρήσεων. Η διαφορά μεταξύ της τυχαίας και της βασικής πίεσης εμφανίζεται με "πρόσθετη πίεση". Η αξία του σε άτομα που υποφέρουν από υψηλή αρτηριακή πίεση είναι πολύ μεγαλύτερη από ό, τι στους υγιείς ανθρώπους. Η κύρια πίεση, η οποία διατηρείται υπό τις συνθήκες της έρευνας της κύριας ανταλλαγής, θεωρείται ως η κύρια πίεση (δηλ. Στο κρεβάτι, το πρωί μετά τον ύπνο, με άδειο στομάχι). Η μικρότερη τιμή του δείκτη μετά από επαναλαμβανόμενες μετρήσεις στο συνηθισμένο περιβάλλον αναφέρεται ως "σχεδόν η κύρια εκτύπωση".
Η "πρόσθετη πίεση" εκφράζει αναμφισβήτητα τον βαθμό ψυχικής (συναισθηματικής) ενθουσιασμού ή έντασης του ασθενούς αυτή τη στιγμή και το βαθμό διεγερσιμότητας του νεύρου του, που ρυθμίζει την αρτηριακή πίεση της συσκευής. Η εμπειρία δείχνει ότι στη διακριτική περίοδο στους ασθενείς η αξία της πρόσθετης πίεσης είναι συνήθως πιο σημαντική από ό, τι σε άτομα που δεν έχουν βρει την τάση να αναπτύσσουν υψηλή αρτηριακή πίεση.
Εάν συγκρίνετε το βαθμό της επίδρασης ορισμένων νευρικών επιρροών, πρέπει να σημειωθεί ότι το αιχμηρό ερέθισμα είναι η λέξη. Επομένως, δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι η επίδραση του δεύτερου συστήματος σήματος επηρεάζει την αυξημένη πίεση στην υψηλή αρτηριακή πίεση και στον άνθρωπο.
Δείγματα για αυξημένη πίεση με υψηλή αρτηριακή πίεση
Προσπάθησαν να καθορίσουν την τάση προς την υψηλή αρτηριακή πίεση με ερεθισμό αντανακλαστικών. Από αυτή την άποψη, δόθηκε ιδιαίτερη προσοχή στο κρύο δείγμα. Στο διάλειμμα που εξετάζεται μετά από μια σύντομη περίοδο ανάπαυσης, η αρτηριακή πίεση μετράται σε μια θέση που βρίσκεται, τότε η βούρτσα του άλλου πλευράς βυθίζεται σε θερμοκρασία 4 ° για ένα λεπτό. Τη στιγμή της εμβάπτισης και στη συνέχεια κάθε 30 δευτερόλεπτα, το επίπεδο μετράται μέχρι να νοικιάσει. Η αύξηση της συστολικής πίεσης είναι μεγαλύτερη από 20 mm ed. Art., Διαστολική από περισσότερα από 15 mm ed. χρησιμεύει ως δείκτης για την αύξηση της αντιδραστικότητας του πιεστήρα. Τα πρόσωπα που ανακάλυψαν ότι ονομάζονταν "hyperreactors" που δεν βρήκαν "υποβλητές". Οι υπερκράτες είναι 15%σε υγιείς ανθρώπους.
Το κρύο δείγμα έλαβε αντιφατική αξιολόγηση. Στο καταπιεστικό αποτέλεσμα, οι συνθήκες υπό τις οποίες πραγματοποιείται το δείγμα διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο. Μια επείγουσα αντίδραση στο κρύο σε ένα άτομο που είναι ζεστό είναι χαμηλότερο από αυτό του ίδιου ατόμου υπό τις συνθήκες της πιο δροσερής εξωτερικής θερμοκρασίας λόγω του μειωμένου τόνου των πλοίων του. Η αντίδραση αντανακλαστικής στο κρύο εξαρτάται από τις συνήθεις επιρροές της θερμοκρασίας, τις συνθήκες διαβίωσης. Είναι γνωστό ότι οι άνθρωποι είναι συνηθισμένοι στον παράγοντα θερμοκρασίας. Για τους σκληρυμένους ανθρώπους, μια κρύα δοκιμή μπορεί να είναι αδύναμη και σε άτομα που είναι ευαίσθητα στο κρύο, μπορεί να εκφραστεί έντονα.
Το κρύο δείγμα βασίζεται στην αντανακλαστική αντίδραση του αγγειοκινητικού κέντρου σε απόκριση ενός ερεθισμού θερμικού (και εν μέρει πόνου) στην περιφέρεια. Η επείγουσα αντίδραση στο κρύο εξασθενεί μετά τη λήψη αλκοόλ, βρωμίου και βαρβιτουρικών.
Μερικές φορές οι απαντήσεις στο κρύο δείγμα αποδεικνύονται παράδοξο: η αυξημένη πίεση σε περίπτωση υψηλής αρτηριακής πίεσης δεν εμφανίζεται και περιστασιακά μειώνεται ακόμη και.
Είναι ενδιαφέρον να συγκρίνουμε αυτά τα δεδομένα με τα αποτελέσματα του προσδιορισμού της αρτηριακής πίεσης μετά την επίδραση της θερμότητας. Εάν τα χέρια σε άτομα που υποφέρουν από υψηλή αρτηριακή πίεση συχνά δεν είναι μείωση, αλλά αύξηση της αρτηριακής πίεσης (ένα χέρι που μειώνεται σε ζεστό νερό, αλλά χλωμό). Επομένως, το κρύο και η θερμότητα μπορεί μερικές φορές να προκαλέσουν το ίδιο καταπιεστικό αγγειοσυσταλτικό αποτέλεσμα.
Τα αποτελέσματα της θερμοκρασίας δύσκολα μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως μέθοδος για την αξιολόγηση της αντιδραστικότητας της συσκευής, η οποία ρυθμίζει την αυξημένη πίεση στην υψηλή αρτηριακή πίεση επειδή δεν αντικατοπτρίζει τις ιδιαιτερότητες των ασθενειών που βασίζονται σε υψηλή αρτηριακή πίεση. Προσφέρθηκαν αγγειακά δείγματα με φαρμακολογικά δραστικά συστατικά. Ένας από αυτούς είναι μια πρόβα με ένα τρινιτρικό γλυκερίνη. Μετά από 2 σταγόνες τρινιτρικού γλυκερίνης (κάτω από τη γλώσσα), η πίεση (συστολική και διαστολική) μειώνεται σημαντικά. Η αποδοχή είναι πιο έντονη σε άτομα με πολύ αυξημένη πίεση σε υψηλή αρτηριακή πίεση. Ιδιαίτερα σημαντικά μειώνεται με την ασταθή αρτηριακή πίεση. Μερικές φορές παρατηρείται μια τέτοια μείωση με επίμονη υπέρταση. Στα τελευταία στάδια της υπέρτασης (με την ανάπτυξη αρτηριακών μεταβολών στα νεφρά), μια δοκιμή νιτρογλυκερίνης έχει ως αποτέλεσμα ελαφρά μείωση του δείκτη για υψηλή αρτηριακή πίεση, η οποία μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τη διάγνωση των νεφρών (ή στα στάδια) των υπερτασικών καταστάσεων.
Τα ίδια αποτελέσματα (το φαινόμενο του καταστολέα) έχουν ως αποτέλεσμα μια δοκιμή με εισπνοή ισοαμαμνίτη. Η γλυκερίνη -τετραϊνική όπως η ισοαμαμιτρία είναι κυρίως μέσω των κεντρικών αγγειακών συσκευών, οι οποίες χαρακτηρίζουν την αυξημένη διέγερση αυτών των κέντρων για υψηλή αρτηριακή πίεση.
Μια δοκιμή νατρίου ήταν κάπως κατανεμημένη. Το εξεταζόμενο άτομο στο κρεβάτι δίνει ένα αμύλιο νάτριο τρεις φορές την ώρα με 0,2 g. Η αρτηριακή πίεση μετράται πριν από το φάρμακο και κάθε μισή ώρα μετά την κατάποση (εντός 3 ωρών). Η διαφορά μεταξύ του αρχικού και του μικρότερου επιπέδου καθορίζει την τιμή του αποτελέσματος της κατάθλιψης. Μετά τη δεύτερη σκόνη υπάρχει συνήθως ένα όνειρο. Κατά κανόνα, το νάτριο -αμοιβαία συμβάλλει στη μείωση της αρτηριακής πίεσης όχι μόνο στις πρώτες ώρες, αλλά και στις επόμενες ημέρες, μερικές φορές ακόμη και σε αρκετές ημέρες. Η βρύση του ασθενούς βελτιώνεται. Ωστόσο, δεν παρατηρείται πάντοτε ένα τέτοιο αποτέλεσμα: ορισμένοι ασθενείς έχουν μισαλλοδοξία στο φάρμακο.
Σε αντίθεση με ένα Nietetestest, το οποίο προκαλεί βίαιη πτώση της πίεσης, μειώνεται σταδιακά με νάτριο νατρίου. Ο βαθμός αποδοχής της αποδοχής του είναι ιδιαίτερα σημαντικός στην αρχή της νόσου. Στα τέλη του χρόνου, παρουσία αρτηριακών μεταβολών στα νεφρά, η μείωση συνήθως λείπει.
Δεδομένου ότι ο αντίκτυπος των βαρβιτουρικών είναι αναμφισβήτητα κεντρική, μια δοκιμή νατρίου χαρακτηρίζεται από μια αόρατη πίεση στις φλοιώδεις και υποκριτικές περιοχές. Όταν χρησιμοποιείτε διαφορετικές δόσεις του φαρμάκου (μικρό και μεγάλο), είναι δυνατόν να αξιολογήσετε τις συνθήκες φάσης των νευρώνων νεύρων ρινοκαταπόρησης σύμφωνα με την αρτηριακή πίεση (μερικές φορές μεγάλες και μικρές δόσεις έχουν ως αποτέλεσμα το ίδιο αποτέλεσμα ή οι μικρές δόσεις έχουν καταθλιπτικό αποτέλεσμα, πιο ξεκάθαρα από τις μεγάλες δόσεις).
Εκτός από τις πρόβες που βασίζονται στην επίδραση της κατάθλιψης, υπάρχουν πολλά δείγματα που βασίζονται στην πίεση -με στάση αναπνοής, εισπνέοντας το διοξείδιο του άνθρακα, φαιναμίνη, αλλά δεν έχουν αρνητικές επιπτώσεις στην κατάσταση των ασθενών, αν και πιθανώς καθορίζουν όχι λιγότερο από την τάση της υπέρτασης στο αρχικό στάδιο και στο SO -Called premorbide State.
Αφού ανακαλύψετε μια τάση για βραχυπρόθεσμη αρτηριακή πίεση σε ένα συγκεκριμένο άτομο, δεν πρέπει να διαγνώσετε αμέσως την υψηλή αρτηριακή πίεση και ακόμη περισσότερο για να ενημερώσετε τους εξεταζόμενους γι 'αυτόν. Οι άμεσες αντιδράσεις μπορούν να γίνουν εξ ολοκλήρου υπό ευνοϊκές περιβαλλοντικές συνθήκες.
Αυξημένη πίεση ανάλογα με τη φάση της υψηλής αρτηριακής πίεσης
Μια αυξημένη πίεση στα αρχικά στάδια μπορεί να είναι κανονική μόνο (παροδική φάση). Όσο πιο δύσκολες είναι οι συνθήκες του ασθενούς στις νευροψυχιατρικές καταστάσεις, οι μεγαλύτερες και συχνότερες περιόδους με αυξημένη πίεση στην υψηλή αρτηριακή πίεση και τις περιόδους του κανονικού επιπέδου του ηττημένου και των σπανιότερων είναι. Τα θεραπευτικά μέτρα έχουν μεγάλη σημασία, συμμόρφωση με το καθεστώς. Υπό την επίδραση της ηρεμίας και της θεραπείας στην αρχική παροδική φάση, την υψηλή αρτηριακή πίεση με καλοήθη πορεία, ο δείκτης συχνά μειώνεται για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Μια ολοένα και πιο πεισματική τάση για αυξημένη πίεση κατά τη διάρκεια της υψηλής αρτηριακής πίεσης και η διατήρηση του παθολογικού της επιπέδου δείχνει την περαιτέρω ανάπτυξη της νόσου που οδηγεί στο δεύτερο στάδιο. Στη φάση Α του σταδίου ΙΙ, η αρτηριακή πίεση ενημερώνεται (ασταθής φάση). Το επίπεδό του μπορεί να κυμαίνεται μέσα σε μεγάλα σύνορα. Υπό την επήρεια της ηρεμίας, μειώνεται σε επίπεδο κοντά στην κανονικότητα για μικρό χρονικό διάστημα, αν και δεν διατηρείται σε αυτό το επίπεδο για πολύ. Ωστόσο, υπό την επήρεια της θεραπείας, μπορεί να επιτευχθεί μεγαλύτερη μείωση του δείκτη του κανόνα.
Κατά τη διάρκεια της ημέρας, η αρτηριακή πίεση μπορεί να ποικίλει σε μεγάλο βαθμό με υψηλή αρτηριακή πίεση. Το πρωί είναι συνήθως χαμηλότερο από το βράδυ. Μετά το φαγητό, αυξάνεται ελαφρώς και στη συνέχεια οδηγεί σε σημαντική μείωση. Κατά τη διάρκεια του νυχτερινού ύπνου, μειώνεται με υψηλή αρτηριακή πίεση από ό, τι στους υγιείς ανθρώπους.
Κατά τη διάρκεια της νόσου, η αρτηριακή πίεση προσδιορίζεται σε υψηλό επίπεδο (στάδιο φάσης Β II, σταθερό). Μια περίοδος αποδοχής παρατηρείται κατά καιρούς σε αυτό το στάδιο. Μερικές φορές η ύφεση συμβαίνει για μεγάλο χρονικό διάστημα υπό την επήρεια μεγαλύτερης θεραπείας. Ωστόσο, αυτή η φάση διαφέρει συνήθως πεισματικά και υψηλή υπέρταση. Οι δοκιμές κατάθλιψης σε αυτό το στάδιο δείχνουν τη λειτουργική φύση της αυξημένης πίεσης σε υψηλή αρτηριακή πίεση.
Στο στάδιο ΙΙΙ, η αρτηριακή πίεση είναι συνήθως ανθεκτική. Η υπέρταση υποστηρίζεται από διάφορους παράγοντες υπό τους οποίους υπάρχει αναμφισβήτητα η συμμετοχή των νεφρών. Ωστόσο, με μείωση των κέντρων αγγειοδιαστολής σε χτυπήματα εγκεφάλου ή υπό την επίδραση της καρδιακής ανεπάρκειας (η εμφάνιση των αποδιαμορφώσεων στο πάτωμα της συστολικής λειτουργίας μιας υπερτροφικής καρδιάς), προσδιορίζεται μείωση της αρτηριακής πίεσης. Μια μέτρια καρδιακή ανεπάρκεια δεν αντικατοπτρίζεται πολύ στο επίπεδο του δείκτη. Μερικές φορές αυξάνεται ακόμη και κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου (παράγοντας στασιμότητας).
Όσον αφορά την φλεβική πίεση σε περίπτωση υψηλής αρτηριακής πίεσης, συνήθως αποδεικνύεται ότι βρίσκεται εντός των φυσιολογικών ορίων και αυξάνεται μόνο με καρδιακή ανεπάρκεια. Είναι επίσης ότι ορισμένοι ασθενείς μπορούν επίσης να βρεθούν στο αρχικό στάδιο της νόσου, αρκετές αυξημένες τιμές της φλεβικής πίεσης, γεγονός που οδήγησε στην αποδοχή του «κέντρου του venomotor», σύμφωνα με τον οποίο αυξάνεται ο τόνος των τοιχωμάτων των φλεβών (δεν μπορούμε να κρίνουμε τον τελευταίο, καθώς η πίεση της ενδοεθνόζης μετράται συνήθως με αιματηρό τρόπο). Η αρτηριακή πίεση στα τριχοειδή αγγεία δεν είναι προσβάσιμη στον ορισμό. Το τριχορινοσκοπικό στο κρεβάτι των νυχιών, η στένωση των αρτηριακών γόνατων των πρωτοεγκεφαλικών αυτοκινήτων και η επέκταση των φλεβικών γόνατων καθορίζονται συνήθως. Τυπική μεταβλητότητα της εικόνας των τριχοειδών αγγείων ("παιχνίδι" από αυτά).